Ve her şeyi biraz da şiirleştiren o bakışların…
Kalemi alsam elime, değdirsem kağıda,
Bir adını yazsam Elif diye,
Ömrümün en güzel şiiri olur!
Elif diye yazılır, cana nefes, kalbe şifa, Rabb’e yol diye okunur…
Gözlerinden sonra her şey şiir oluyor,
Ben zaten artık şiir yaşıyorum…
Anlamaz işte…
Sen yüreğini ortaya serip, her şiirde hece etsen de!
Sen seversin ama o…
O da sever,
Fakat bu sevmek başka,
Yokuşlarda nefesi tükenen, inişlerde kalan…
Beklentiler aşka karışınca acıtır be evlat…
Çünkü asla beklediğinle karşına çıkan aynı olmaz,
Bu yüzden sevme demem ama seveceksen de;
Sol yanını ve beklentilerini koy bir kenara,
Acıyı sevmeye bak.
Ve asla harama bulaşma,
Unutma haramdan kaçındığın için asla pişman olmayacaksın…
