Yâ Rab bela-yı aşk ile kıl âşîna beni,
Bir dem bela-yı aşktan kılma cüdâ beni,
Az eyleme inayetini ehl-i dertten,
Yani ki çoh belâlara kıl müptelâ beni.
Gittikçe hüsnün eyle ziyâde nigârımın,
Geldikçe derdine beter et müptelâ beni,
Öyle zaîf kıl tenimi firkatinde kim,
Vaslına mümkün ola yetürmek sabâ beni.
Nahvet kılıp nasîb Fuzuli gibi bana,
Yâ Rab mukayyed eyleme mutlak bana beni…